Η θεραπευτική δράση του βελονισμού στους όζους του θυρεοειδούς έχει αποδειχθεί κλινικά. Σε έρευνα που διεξήχθη στο Επαρχιακό Νοσοκομείο Παραδοσιακής Κινεζικής Ιατρικής του Χουμπέι, ο βελονισμός σε συνδυασμό με τη χρήση λεβοθυροξίνης παρήγαγε ένα συνολικό αποτελεσματικό ποσοστό 91,4%.
Χρησιμοποιώντας μόνο λεβοθυροξίνη παρήγαγε ένα συνολικό αποτελεσματικό ποσοστό της τάξεως του 68,6%. Η προσθήκη του βελονισμού στο πρωτόκολλο φαρμακευτικής αγωγής αύξησε το συνολικό αποτελεσματικό ποσοστό κατά 22,8%.
Τα αποτελέσματα ποσοτικοποιήθηκαν με τη μέγιστη διάμετρο οζιδίων, τον αριθμό των όζων, τις παραμέτρους ενδοαρτηριακής ροής του αίματος, τους δείκτες λειτουργίας του θυρεοειδούς και τα επίπεδα TGF-α και IFN-γ στον ορό πριν και μετά από όλες τις ιατρικές θεραπείες.
Αρχικά, μετρήθηκαν η μέγιστη διάμετρος όζων, ο αριθμός των όζων και οι παράμετροι ενδοοζικής αρτηριακής ροής αίματος (μέγιστη συστολική ταχύτητα και δείκτης αντίστασης) με έγχρωμο υπερηχογράφημα Doppler.
Δεύτερον, οι δείκτες λειτουργίας του θυρεοειδούς, συμπεριλαμβανομένης της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH), της θυροξίνης (Τ4) και της τριιωδοθυρονίνης (Τ3), συλλέχθηκαν μέσω αιμοληψίας. Τρίτον, καταγράφηκαν επίπεδα ορού TGF-α και IFN-γ. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι τα υψηλά επίπεδα έκφρασης του TGF-α διεγείρουν το σχηματισμό και την ανάπτυξη διαταραχών του θυρεοειδούς, ενώ τα αυξημένα επίπεδα IFN-γ στον ορό προκαλούν απόπτωση των θυλακιωδών κυττάρων και μειώνουν το μέγεθος και τον αριθμό των όζων. [2] [3]
Μετά τη θεραπεία, η μέγιστη διάμετρος όζων και ο αριθμός των όζων μειώθηκαν και στις δύο ομάδες. Η ομάδα θεραπείας με βελονισμό και φάρμακα παρήγαγε καλύτερα αποτελέσματα. Η μέγιστη συστολική ταχύτητα (PSV) και ο δείκτης αντίστασης (RI) δεν εμφάνισαν σημαντικές αλλαγές μετά τη θεραπεία στην ομάδα ελέγχου μονοθεραπείας με φάρμακα, ενώ και οι δύο παράμετροι βελτιώθηκαν σημαντικά στην ομάδα θεραπείας με βελονισμό και φάρμακα. Το επίπεδο της TSH στον ορό μειώθηκε σημαντικά μετά τη θεραπεία στην ομάδα ελέγχου, ενώ αυτό στην ομάδα θεραπείας δεν παρουσίασε σημαντικές μειώσεις μετά τη θεραπεία.
Το επίπεδο του TGF-α ορού μειώθηκε και το επίπεδο της IFN-γ ορού αυξήθηκε στην ομάδα θεραπείας, ενώ δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στα επίπεδα του TGF-α και της IFN-γ στην ομάδα ελέγχου μετά τη θεραπεία. Τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι ο βελονισμός και η λεβοθυροξίνη είναι πιο αποτελεσματικός στη μείωση των όζων του θυρεοειδούς, στη ρύθμιση της ενδογενούς αρτηριακής ροής αίματος, στη σταθεροποίηση της λειτουργίας του θυρεοειδούς και στη ρύθμιση των επιπέδων TGF-α και IFN-γ ορού για τη θεραπεία της οζώδους βρογχοκήλης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον ακόλουθο σχεδιασμό μελέτης. Συνολικά 70 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν και αξιολογήθηκαν. Χωρίστηκαν τυχαία σε μια ομάδα βελονισμού συν θεραπείας με φάρμακα και σε μια ομάδα ελέγχου φαρμάκων, με 35 ασθενείς σε κάθε ομάδα. Για τους ασθενείς της ομάδας ελέγχου, 25 μg λεβοθυροξίνης χορηγήθηκαν από το στόμα μία φορά την ημέρα, για συνολικά τρεις διαδοχικούς μήνες. Η ομάδα θεραπείας έλαβε βελονισμό επιπλέον της ίδιας φαρμακευτικής θεραπείας που χορηγήθηκε στην ομάδα ελέγχου.
Η στατιστική ανάλυση για κάθε τυχαιοποιημένη ομάδα ήταν η εξής. Η ομάδα θεραπείας αποτελούνταν από 14 άνδρες και 21 γυναίκες. Η μέση ηλικία στην ομάδα θεραπείας ήταν 42 ± 11 έτη. Η μέση πορεία της νόσου στην ομάδα θεραπείας ήταν 12,43 ± 6,57 μήνες. Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 12 άνδρες και 23 γυναίκες. Η μέση ηλικία στην ομάδα ελέγχου ήταν 42 ± 8 έτη. Η μέση πορεία της νόσου στην ομάδα ελέγχου ήταν 12,77 ± 5,15 μήνες. Δεν υπήρχαν σημαντικές στατιστικές διαφορές στο φύλο, την ηλικία και την πορεία της νόσου που να σχετίζονται με τα μέτρα έκβασης των ασθενών για ασθενείς που εισήχθησαν αρχικά στη μελέτη.
